1. Υπάρχει σχέδιο;
Η ύπαρξη ενός σχεδίου από τον Σύριζα και τις συνιστώσες του, που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε μια μετα-σοβιετική χώρα αντίστοιχη της Κούβας στη Μεσόγειο, αποκαλύπτεται μέρα με την μέρα μετά τις εκλογές της 6ης Ιουνίου. Αυτό δεν είναι κακό, το κάθε κόμμα έχει τους σκοπούς του. Αυτό όμως πρέπει να λέγεται καθαρά. Αυτό προσφέρει σε κάθε κόμμα όφελος, γιατί ο οπαδός ή ο ψηφοφόρος δεν πρέπει να νομίζει αυτό, και να προκύπτει άλλο.
2. Έξω από την Ευρώπη το σχέδιο;
Μήπως δεν έχουν προκύψει όλα από το μνημόνιο; Μήπως εδώ μπαίνει ως σκοπός ένα πρόγραμμα μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας, που έχει καταρρεύσει από την ιστορία;
Ο στόχος του μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας σε σοσιαλιστική σοβιετικού τύπου, δεν συμβαδίζει με την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και στις δυτικές συμμαχίες. Προυποθέτει την έξοδο από αυτούς τους σχηματισμούς. Άλλωστε οι αντιευρωπαϊκές και αντιδυτικές θέσεις ορισμένων κομμουνιστικών πολιτικών χώρων δεν είναι κρυφές.
Το σχέδιο επί πλέον αφορά τον μεγαλοϊδεατισμό της μεταμόρφωσης της Ελλάδας σε ένα καθεστώς, που θα έχει βέβαια έναν αρχηγό, κι αυτόν τον έχουμε δεδομένο, τύπου Κάστρο, Τζάβες ή Μοράλες ( ο Αντρέας είχε πρότυπο τον Καντάφι) και που θα είναι ένα υπόδειγμα στις χώρες της Νοτίου Ευρώπης και της Μεσογείου, και στην πορεία ολόκληρης της Ευρώπης, και γιατί όχι από εδώ μπορεί να ξεκινήσει μια νέα επανάσταση, που θα φωτίσει ολόκληρο τον κόσμο όπου στην θέση του Λένιν θα έχει πάρει ο τοπικός Κάστρο. Η δικτατορία του προλεταριάτου ή του λαού, ή του λαοπρόβλητου ηγέτη, είναι συνυφασμένη με την παλιά ιδεολογία.
