Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα τι είναι, σκουπίδια, κύριε Μανιτάκη;

Του Τάσου Αβραντίνη

Οι δημόσιοι υπάλληλοι «δεν είναι ντομάτες», ώστε κάποιοι να απολυθούν φέρεται να δήλωσε σε δημοσιογράφους ο Αντώνης Μανιτάκης. Θα μπορούσε να του ανταπαντήσει κάποιος «ναι αλλά και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δεν είναι σκουπίδια». Καλές είναι οι ατάκες και οι παρομοιώσεις, δηλωτικές μάλιστα της συνολικής ανικανότητας της κυβέρνησης να μειώσει έστω και λίγο το υδροκέφαλο κράτος με την απόλυτη εγκληματική συνενοχή της αντιπολίτευσης, αλλά θα ήταν προτιμότερο να σκεφτεί κανείς ποιο είναι το τίμημα των μη απολύσεων.

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Γιατί "σήκωσε πανιά" και η ΦΑΓΕ

Του Γιώργου Κράλογλου

Όταν ο κυρ-Θανάσης ο γαλατάς, της οδού Πατησίων, εμπιστεύονταν τα σχέδια των παιδιών του, Κυριάκου και Γιάννη Φιλίππου, να φτιάξουν βιομηχανικό συγκρότημα για γάλα και γιαούρτια ούτε που πέρναγε από το μυαλό του ότι κάποια στιγμή η έδρα του ομίλου της οικογένειας Φιλίππου θα μεταφερόταν (αναγκαστικά) στο Λουξεμβούργο.

Όταν ο Μποδοσάκης έστηνε βιομηχανίες υλικών αμύνης ακόμη και με πολιτική παράκληση και υπόδειξη να βοηθήσει την Ελλάδα στους πολέμους της. Ο Νιάρχος έχτιζε το μεγαλύτερο ναυπηγείο των Μεσογείων. Και οι Γάλλοι μετέφεραν την παραγωγή αλουμινίου τους, της Ευρώπης, στην Ελλάδα δεν είχε κανείς τους ιδέα για τον «σοσιαλισμό του χαβαλέ» που θα ακολουθούσε.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Μια κοινωνία φαίνεται αν είναι γερασμένη, όχι από τους γέρους της. Αλλά από τους νέους της

Του Φώτη Γεωργελέ,
Δεν μπορείς εύκολα να μιλήσεις για τη βία των ανθρώπων. Γιατί πρέπει να μιλήσεις για ζωές. Χαμένες ζωές. Καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές. Ούτε οι πιο δικοί τους άνθρωποι δεν μπορούν να τις ερμηνεύσουν. Πολύ λιγότερο η τηλεοπτική ψυχολογία και η κοινωνιολογία του ταμπλόιντ.

Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, όμως, είναι να μιλήσουμε για τον τρόπο που η κοινωνία δέχεται τη βία, την αναπαράγει, τη νομιμοποιεί, τη χρησιμοποιεί, την αθωώνει, την κάνει κοινότοπη. Λένε ότι η Ελλάδα δεν ξεπέρασε ποτέ την παράδοση της βίας, δεν έκλεισε ποτέ τη ρωγμή του Εμφυλίου. Με αποτέλεσμα οι γενιές να αλλάζουν και η βία να παραμένει πάντα παρούσα, οικείος τρόπος επίλυσης των κοινωνικών και πολιτικών διαφορών.