μιλήσετε περίπου έναν χρόνο. Πώς εξηγείται, ή μάλλον αυτή η σιωπή σας τι σημαίνει;
«Οπως είπε το Μαντείο των ελφών όταν ζήτησε χρησμό ο αυτοκράτορας Ιουλιανός “Απέσβετο και λάλον ύδωρ”. Η εποχή, ξέρετε, άλλοτε δίνει χρησμούς, άλλοτε σιωπά και καλά είναι να σέβεται κανείς και τις σιωπές, αλλά για να το προχωρήσω και λίγο παραπέρα εγώ μίλησα αρκετά πριν έρθει η κρίση στην Ελλάδα. Τώρα είναι πολλοί εκείνοι οι οποίοι διαπιστώνουν επιτέλους ότι η χώρα ασθενεί. Και δεν θέλω τουλάχιστον εγώ να συμβάλω περιφερόμενος στα κανάλια ως νάρκισσος, να συμβάλω στο πώς θα πεθάνει η χώρα καλύτερα διαγνωσμένη, αρκετά. Γι' αυτό αν υπάρχει κάτι στο οποίο μπορεί να μιλήσει κανένας είναι η συμβολή στον πολιτικό λόγο με Λ και όχι στα πολιτικά λόγια τα οποία δυστυχώς περισσεύουν και είναι παράγωγος της κρίσης διά της αναπαραγωγής της και το
φοβάμαι και τώρα στην προεκλογική περίοδο».
- Πάντως μπαίνουμε στην πιο θερμή και την πιο κρίσιμη προεκλογική περίοδο, ο δημόσιος λόγος αυτός που εκφέρετε είναι συνήθως ένας λόγος οργισμένος ή επιθετικός. Θετικός λόγος δεν έχει ακουστεί. Ελάχιστοι εκφέρουν θετικό λόγο αυτή την εποχή και νομίζω ότι κινδυνεύουμε να πάμε στις εκλογές με συναισθηματικό φορτίο πολύ βαρύ.
«Η χώρα, το έχουν συνειδητοποιήσει σχεδόν όλοι νομίζω, είναι σε πάρα πολύ δύσκολη θέση. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, στις κοινωνίες αντιδρά το ένστικτο της επιβίωσης. Αυτό έρχεται και κολλάει με τις αντικειμενικές και απρόσωπες συνθήκες που δημιουργούν εσωτερικές δυνάμεις σε μια κοινωνία για να φύγει από μια κρίση. Λυπάμαι αλλά φαίνεται ότι είναι τόσο επικυρίαρχος ο ιστορικός λαϊκισμός στη χώρα μας που δεν αφήνει να αναπτυχθούν ρεύματα στην κοινωνία για να βοηθήσουν αυτά τα ρεύματα, τα ρεύματα τα απρόσωπα. Αλλο αν μετά προκύπτουν τα πρόσωπα τα οποία θα τα οδηγήσουν ή δεν θα τα οδηγήσουν σε μια πορεία προς το μέλλον.
Ρεύματα δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην κοινωνία και στις εκλογές δεν θα συγκρουστούν απόψεις για τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο η χώρα θα οδηγηθεί στις εκλογές. Πολύ φοβούμαι ότι η περίοδος η προεκλογική θα είναι και μια περίοδος συμβατική και αυτή. Πολύ φοβούμαι ότι η ψήφος η οποία θα δοθεί σε πολλές περιπτώσεις θα είναι ψήφος θυμικού και πολύ φοβούμαι ότι το μετεκλογικό τοπίο θα έχει προσδιοριστεί όχι με την ψυχραιμία, με την αυτογνωσία, με τη συνειδητοποίηση εκείνης της συλλογικής συνειδητοποίησης που θα απαιτούσαν οι περιστάσεις για μια απολύτως δύσκολη πορεία από εδώ και πέρα. Πάρα πολύ φοβούμαι, μέχρι στιγμής αυτά είναι τα δείγματα. Εκτός από εξαιρέσεις, ο πολιτικός αγώνας στην προεκλογική αυτή περίοδο προορίζεται να γίνει όχι ανάμεσα σε ρεύματα και απόψεις αλλά μέσα σε αποχρώσεις του ιστορικού όπως είπα λαϊκισμού».
- Επιμένετε στον όρο «ιστορικός λαϊκισμός». Προφανώς εννοείτε ότι δεν είναι φαινόμενο μιας περιόδου, αλλά έχει μακρά ιστορία στη χώρα.
«Οχι μόνον αυτό. Οτι καθόρισε σαν πνεύμα, φιλοσοφία, αντίληψη τη χώρα τουλάχιστον για σαράντα - πενήντα χρόνια. Αυτό είναι το καθοδηγούν και συνεχίζει να είναι και στην περίοδο της κρίσης. Αναγεννητικό ρεύμα στην περίοδο αυτή δεν υπήρξε. Και δεν γεννήθηκε δυστυχώς και τώρα».
- Ολη αυτή η κινητοποίηση του πλήθους, του κόσμου, γιατί άραγε να μην μπορέσει ή γιατί δεν μπόρεσε να γεννήσει κάτι καινούργιο;
«Για να γεννηθούν ρεύματα, σκέψεις, μια δυναμική δηλαδή που να οδηγήσει τη χώρα, να την πάει παραπέρα, αυτό είναι κλασικό, δεν είναι κάτι το οποίο το λέω εγώ, είναι ότι πρέπει να προηγηθεί μια αντίληψη, ας το πω έτσι, διαφωτισμού. Με την έννοια της συνειδητοποίησης της κατάστασης που είναι η χώρα, της αυτογνωσίας και των νέων δρόμων για την περιπέτειά της μέσα στον κόσμο, στον
χώρο και στον χρόνο από εδώ και πέρα. Λυπάμαι αλλά είναι πολύ άδικες για την κατάσταση του λαού μας αυτή την ώρα οι διαμορφώσεις οι οποίες γίνονται. Είναι πάρα πολύ άδικες. Και λυπάμαι και εκεί η ευθύνη δεν είναι μόνο στην πολιτική ηγεσία, είναι τρομακτικές οι ευθύνες γιατί όλοι συμπυκνώνουν και χτυπούν την πολιτική ηγεσία. Με βαρύτατες ευθύνες συμμετείχαμε όλοι μας, κανένας δεν οφείλει, δεν επιτρέπεται να ξεχωρίσει τον εαυτό του.
Είναι αντικειμενικές οι ευθύνες στην πολιτική και όλοι μας κουβαλάμε το προπατορικό αμάρτημα. Αλλά δεν φταίνε μόνο οι πολιτικές ηγεσίες. Φταίνε και οι άλλες ηγεσίες οι οποίες μεταμορφώνονται οβιδικά και θέλουν και εκείνες να υπάρξουν σε μια περίοδο που για τις αιτίες που οδηγηθήκαμε εδώ έχουν καίριες ευθύνες. Είναι η πνευματική ηγεσία της χώρας, είναι η ακαδημαϊκή ηγεσία της χώρας, είναι η οικονομική ελίτ της χώρας και έχει αφεθεί η διαμόρφωση συνειδήσεων, συλλογικών συνειδήσεων πάντα στον ελληνικό λαό που θα έπρεπε μόνο να ενημερώνουν και όχι να διαμορφώνουν».
- Αλίμονο στους δημοσιογράφους ή στους διαμορφωτές που νιώθουν ότι εκείνοι είναι αυτοί που χτίζουν το περιβάλλον της πολιτικής και αντιστρέφονται οι ρόλοι.
«Οχι, με όλο τον σεβασμό δεν μπορείτε να υποκαταστήσετε αυτό που καθόρισε την πορεία των λαών, είναι οι λεγόμενοι δάσκαλοι του Γένους, ξέρετε, αυτοί βάζανε το πλαίσιο και προχωρούσε ο λαός».
- Η επόμενη μέρα θα είναι μια δύσκολη μέρα. Η μέρα των εκλογών με βάση τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων που έχουμε στη διάθεσή μας. Πώς εσείς την αντιλαμβάνεστε την επόμενη μέρα.
«Εδώ πρέπει να γίνουν χειρισμοί που πρέπει να κουβαλάνε πολλή απόφαση, πολλή γνώση και πρέπει να σας πω και κάτι, δεν είναι δική μου φράση είναι του πατέρα μου, θέλει και πολύ αρχοντιλίκι. Υπάρχουν κάποιες πραγματικότητες που θέλουν διαχείριση. Και οι βασικές είναι ότι υπάρχει ένας λαός ο οποίος πένεται, είναι γεγονός αναμφισβήτητο, υπάρχουν ζωές που καταρρέουν, και υπάρχουν
γενιές των παιδιών μας οι οποίες βλέπουν μπροστά τους μια τυφλή πορεία και μια αδυναμία να οικοδομήσουν τις δικές τους ζωές. Αυτή είναι η χώρα σήμερα. Γίνονται εκλογές. Φοβάμαι ότι και αυτές οι εκλογές, τουλάχιστον αυτό που δείχνει μέχρι σήμερα, θα πάνε κι αυτές στράφι όσον αφορά την οικοδόμηση των προϋποθέσεων που προαπαιτούνται για να φύγει η χώρα από την κρίση. Και η
βασικότερη προϋπόθεση είναι η κατανόηση ότι από εδώ και πέρα οι πολιτικές δυνάμεις για να μπορέσουν να βγάλουν την κρίση παίρνουν πολύ μεγάλες ευθύνες.
Αυτοί που τώρα διεκδικούν την ψήφο όλων των κομμάτων, όλων, μηδενός εξαιρουμένου, ότι η χώρα δεν μπορεί παρά να έχει μια συντεταγμένη και πειθαρχημένη πορεία στα πράγματα. Οι ίδιοι και μάλιστα όσοι θα διεκδικήσουν και στο τέλος θα κυβερνήσουν τη χώρα μόνοι τους ή μαζί, με συνεργασίες κτλ., είναι δευτερεύον θέμα αυτό, θα πρέπει για να τα βγάλουν πέρα, να εφαρμόσουν ή
να λειτουργήσουν με ένα πολιτικό βολονταρισμό, δηλαδή μία πολιτική βουλησιαρχία, δηλαδή με μια πίστη και υπακοή στην επίτευξη συγκεκριμένων στόχων για να βγει η χώρα προς τα έξω που πρέπει να είναι σε απόλυτο βαθμό και κυρίως σε πρωτοφανή για τη μεταπολεμική περίοδο της χώρας. Εγώ βλέπω ότι από τον Μάιο του '10, μέχρι τις 6 του μηνός Μαΐου του '12, που υποτίθεται και μάλλον σχεδόν είναι βέβαιο ότι θα γίνουν οι εκλογές, εκείνο το βράδυ θα κλείσει μια μεγάλη και καθοριστική για την πορεία της χώρας περίοδος, ιστορική. Είναι η περίοδος της προστατευμένης χρεοκοπίας της χώρας, διότι φαντάζομαι αν κάποιους αδικήσει ιστορικός του μέλλοντος είναι όλους εκείνους οι οποίοι έχουν οικοδομήσει το μέγα ψεύδος εντός και εκτός Ελλάδος ότι η χώρα δεν χρεοκόπησε.
Η χώρα είναι σε χρεοστάσιο και η χρεοκοπία της χώρας δεν είναι τεχνικό ζήτημα, είναι ουσιαστικό ζήτημα. Από εκεί και πέρα το γεγονός ότι μπορούμε υποτίθεται να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας, αυτό είναι - γι' αυτό το λέω προστατευμένη χρεοκοπία - διότι υποκατέστησαν την εξόφληση των υποχρεώσεων της χώρας οι προϋπολογισμοί των ξένων κρατών συν το ΙMF. Aυτή η περίοδος κλείνει εκείνο το βράδυ. Ανοίγει μια άλλη περίοδος. Η περίοδος αυτή, κ. Καρακούση, ή θα είναι μια μακρά περίοδος επώδυνη, αλλά πολύ συντεταγμένη, πολύ πειθαρχημένη, μια περίοδος μεγάλων συνειδητοποιήσεων, με συμμαχίες κοινωνικές για να βγει όλο αυτό το πρόγραμμα, το οποίο υπογράψαμε, το οποίο αναδεχθήκαμε, το οποίο είναι νόμος του κράτους, το οποίο έχει υπογραφές των εκπροσώπων του έθνους - να το πω έτσι βαριά - ότι θα τηρηθεί, αλλά αν δεν τηρηθεί αμέσως οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές, γράψαμε όλα αυτά τα πράγματα...».
- Πολλοί ζούμε την ψευδαίσθηση ότι «ωραία κι αν δεν τα εφαρμόσουμε δεν πρόκειται να μας πετάξουν έξω», η ευρωζώνη θα έχει μεγάλο κόστος από μια τέτοια ελληνική έξοδο, οπότε είτε το θέλουν είτε όχι θα μας κρατήσουν.
«Ξέρετε, δεν θέλω να το σχολιάσω, δεν το συμμερίζομαι προφανώς. Το θεωρώ σαν ένα επιχείρημα χαμηλής πολιτικής το οποίον είναι και ανάξιο επιχείρημα σε σχέση με τις περιστάσεις. Γιατί τώρα τα πράγματα θα τα διαμορφώνουν όχι οι άνθρωποι που ζουν, κινούνται και αποφασίζουν εδώ, αλλά οι περιστάσεις. Και οι περιστάσεις θα είναι αμείλικτες».
- Δεν έχω καμία αμφιβολία.
«Αυτή η περίοδος λοιπόν ή θα είναι μια βασανιστική περίοδος η οποία θα μας βγάλει περίπου το 2020, το λέω συμβατικά έτσι, όπου η χώρα θα πορευτεί όπως είπα πολύ συντεταγμένα και θα βγούμε από την κρίση, αλλά όπως είπα θέλει πολιτικό βολονταρισμό, θέλει μια αξιοποίηση της υπάρχουσας - αυτό είναι μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα - τεχνοκρατικής γνώσης, η οποία βρίσκεται συσσωρευμένη αλλά και με δύναμη που δεν μπορεί να εκφραστεί και να αξιοποιηθεί γιατί δεν υπάρχουν, δυστυχώς, ηλικίες από 25-30 έως 40 ετών στη χώρα μας έτοιμες, θέλει καινούργιες διοικητικές δομές, θέλει όλο αυτό το επιχειρησιακό εθνικό πρόβλημα να αντιμετωπιστεί ή ως επιχειρησιακό πρόγραμμα μικροπρογράμματα για να μπορέσει να πάει συντεταγμένα η χώρα, ή αν αυτό αποτύχει και θα αποτύχει αν μετά τις εκλογές πια φανερά και ξεκάθαρα η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί, δεν είναι κυβερνήσιμη, προσέξτε, όχι με την έννοια αν θα σχηματιστεί κυβέρνηση, εγώ σας λέω θα σχηματιστεί κυβέρνηση και θα έχει και πολλούς βουλευτές, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως κυβερνησιμότητα αν
οι πολιτικές δυνάμεις που θα διαχειριστούν με αυτό το πνεύμα την πορεία της χώρας έχουν αποφασίσει να υπακούσουν σε έναν στόχο και σε έναν σκοπό με απόλυτη πίστη που θα βγάλει τη χώρα προς τα έξω. Αυτό φοβάμαι δεν το βλέπω. Εγώ τέτοια ωριμότητα δεν τη βλέπω, πλην ελαχίστων περιπτώσεων που είναι διάσπαρτες στο πολιτικό σύστημα αλλά φοβούμαι δεν έχουν τη δύναμη αυτό να το επιβάλουν».
- Είναι μειοψηφικές αυτή τη στιγμή, και αν δεν είναι μειοψηφικές καλύπτονται από τις φωνές και τις κραυγές των πολλών άλλων.
«Το δεύτερο όμως είναι το εξής: Αν αυτό δεν βγει - πολύ φοβάμαι ότι δεν θα βγει γιατί δεν βλέπω να οικοδομούνται οι προϋποθέσεις. Τότε θα έχουμε δύο περιόδους, αντί μία μεγάλη και παρατεταμένη. Θα είναι μετά τις 7 του μηνός μία περίοδος η οποία θα οδηγήσει τη χώρα στην κατάρρευση γιατί δεν πρόκειται περί χρεοκοπίας, πιστέψτε με είναι ψευδές το δίλημμα αν θα χρεοκοπήσουμε ή όχι. Το
δίλημμα είναι αν θα καταρρεύσουμε ή όχι. Αυτή είναι η μία περίοδος και η δεύτερη που θα γεννήσει θα είναι της διαχείρισης της κατάρρευσης αλλά τότε θα πρόκειται για άλλη χώρα, για άλλες προϋποθέσεις, για άλλες καταστάσεις, για άλλο πράγμα το οποίο τουλάχιστον είναι πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα που το έχουν συνειδητοποιημένο, μεταξύ των οποίων και η ταπεινότητά μου που δεν θέλω να το ζήσω για το τι θα συμβεί στη χώρα. Και αυτό αν συμβεί, αν η χώρα μας οδηγηθεί σε αδυναμία να διαχειριστεί τις εσωτερικές της λειτουργίες γιατί πρόκειται περί εσωτερικού μετώπου, το εξωτερικό μέτωπο αν θέλετε αυτό σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό τελευταία με το PSI ή με ενδεχομένως με δεύτερο, με τρίτο ή και με τέταρτο πρόγραμμα μπορεί να είναι καλυμμένο.
Το πρόβλημα της χώρας μας είναι εσωτερικό. Για να το πω λίγο πιο παραστατικά. Να φανταστούμε μια μεσαιωνική πόλη με κάστρο που ορδές βαρβάρων την πολιορκούσαν, έρχονται τα στρατεύματα του Καρλομάγνου, - με τη συμβολή ότι αυτός ενοποίησε την Ευρώπη το λέω έτσι -, τους απωθούν, αλλά η χώρα μέσα είναι κατεστραμμένη, δεν μπορεί να παράξει τίποτε, έχει πανώλη, έχει χολέρα,
τύφο κ.λπ. και βλέπεις ανθρώπους απελπισμένους όπως είναι τώρα και όπου τους λένε εμείς καθαρίσαμε το εξωτερικό και θα λύσετε το εσωτερικό σας πρόβλημα μέσα. Η χώρα έχει μεγάλα προβλήματα για να ξαναγίνει από ένα ασύντακτο κράτος της Βαλκανικής - οι ευθύνες είναι βαριές σας λέω - και να οικοδομηθεί κάτι καινούργιο και με τη συνδρομή ενδεχομένως των έξω, γιατί τα
στρατεύματα του Καρλομάγνου μπορεί συνεχώς να φυλάνε το κάστρο και οι άλλοι μέσα να είναι σε καθεστώς αμεριμνησίας. Το μέλλον μπορεί να ξεκινήσει από το παρελθόν, να βασιστεί, αλλά θα υπάρξει χωρίς αυτό».
- Σωστά. Αλλωστε είναι πεπερασμένος ο χρόνος όλων μας.
« εν είναι δικό μας και αυτό δεν είναι θεωρία. Και η κινητοποίηση αυτής της γενιάς ανθρώπων, αυτοί θα ζήσουν το πρόβλημα της χώρας και ό,τι καλό στη διαμόρφωση πρέπει να ξεκινήσει από αυτή τη γενιά. Εμείς το πολύ πολύ, κάποιοι από μας ας πούμε, όσοι νομίζουν ότι μπορεί να είναι νομιμοποιημένοι γιατί ξεχνάνε ότι ο λαός δεν νομιμοποιεί, παρακολουθεί αυτή την περίοδο, ακόμη κι
όταν ψηφίζει δεν σου δίνει νομιμοποίηση. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι γέφυρα να περάσουμε κάποιες επόμενες γενιές να αναλάβουν σε μια διαφορετική κατεύθυνση τη χώρα και να την οδηγήσουν εκεί που θα την οδηγήσουν».
- Συνομιλείτε με τον κ. Βενιζέλο;
«Βεβαίως, τον είδα και πρόσφατα και μιλάω μαζί του, ναι. Απλώς να ξεκαθαρίσω ότι εγώ δεν επανέρχομαι στην πολιτική ζωή, δεν επανέρχομαι και στον κοινοβουλευτικό βίο».
- Θέλω να ρωτήσω, πώς αντιμετωπίζετε την προσπάθεια του κ. Βενιζέλου; Οχι μόνο ως υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών αλλά και τώρα με τη νέα ιδιότητα του προέδρου του ΠαΣοΚ και του διεκδικητή των εκλογών.
«Κοιτάξτε, υπάρχουν δύο υπουργοί Οικονομικών, δύο σχολές που τους είδαμε στη διαδρομή από τη μεταπολίτευση. Είναι εκείνοι οι υπουργοί οι οποίοι διαχειρίστηκαν όλβο, δάνειο, πλούτο, περίοδο παχιών αγελάδων, δανειακής ευημερίας και εκείνοι οι οποίοι διαχειρίστηκαν κρίσεις. Σ' αυτή την κατηγορία, επειδή έτυχε να το διαχειριστώ, και το ξέρετε καλά την περίοδο '93-'96, που ήταν μια πολύ σκληρή περίοδος κρίσης, σ' αυτή την κατηγορία υπάγεται και ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος. Ανήκει σ' αυτή την κατηγορία πια και τον βλέπει κανείς να είναι βαθιά ώριμος και συνειδητοποιημένος. Πιστεύω ότι είναι και άλλοι μέσα στο πολιτικό σύστημα όπως σας είπα, εύχομαι όμως αυτό το πνεύμα που σήμερα
διατυπώνει και εκφράζει να καθορίσει την προσωπική του στάση και ελπίζω να το επιβάλει και στο υπόλοιπο σύστημα, εκεί έχω πολύ μεγάλες αμφιβολίες και μέχρι τις εκλογές και κυρίως μετά τις εκλογές».
- Φοβάμαι ότι το κοινοβούλιο το επόμενο θα είναι μια Βουλή πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίσαμε μέχρι τώρα. Πολλοί προβλέπουν ότι θα εκπροσωπηθούν και σχήματα τα οποία είναι αντικοινοβουλευτικά, απολύτως αντικοινοβουλευτικά. Πώς θα μπορέσει κανείς να κινηθεί σε ένα
τέτοιο περιβάλλον;
«Εγώ το θεωρώ υγιές. Ομως αυτό το οποίο οφείλει να ξέρει το εκλογικό σώμα, να το ξέρει και ας αποφασίσει όπως θέλει, και να το ξέρουν και τα πολιτικά κόμματα είτε θα κυβερνήσουν είτε δεν θα κυβερνήσουν, ότι η χώρα μας έχει αναλάβει ορισμένες υποχρεώσεις. Τον Ιούνιο μήνα - μπαίνω σε ένα πολύ πρακτικό θέμα - σύμφωνα με αυτά που μπήκαν οι τζίφρες, οι υπογραφούλες, έχουν αναληφθεί
διεθνείς υποχρεώσεις, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά - θα πρέπει να είναι γύρω στις 5,5 με 6 μονάδες του ΑΕΠ ίσως και παραπάνω αν προσθέσει κανείς και τις πιθανές αποκλίσεις του '11 και του '12, φαίνεται του '11 δεν θα είναι πολύ μεγάλη αλλά του '12 αντιστοιχεί περίπου στα 14 δισεκατομμύρια για την τριετία μέχρι το '15. Εδώ λοιπόν κοιτάξτε τι παρατηρώ. Παρατηρώ αυτό το φαινόμενο της
οικοδόμησης ψευδαισθήσεων και απόκρυψης στο οποίο σε πολύ μεγάλη βαθμό συνεργείτε κι εσείς ως Τύπος».
- Δεν θα αρνηθώ την ευθύνη των μέσων.
«Να σας πω εγώ πώς είναι. Βρε άνθρωπε του Θεού, αφού αυτά τα μέτρα θα τα πάρετε όποια κυβέρνηση κι αν είναι. Είναι υποχρέωση της χώρας. Θα μου πεις ναι, επειδή είναι υποχρέωση της χώρας πρέπει να τα πάρω;».
- Υπάρχουν πολλοί που αρνούνται ή που διακηρύσσουν ότι δεν πρέπει η χώρα να αναλάβει και το υπόλοιπο αυτών των υποχρεώσεων, πρέπει να κάνει άλλες επιλογές. Και όταν τους θέτεις το ερώτημα και πώς θα γίνει, από τη στιγμή που αυτά που εσείς περιγράφετε και λέτε ότι δεν πρόκειται να μεταβληθούν, πώς θα συμπεριφερθούμε στο επόμενο διάστημα; Εκεί συνήθως υπάρχει απορία, δεν υπάρχει αυτό που λέμε κανονικός λόγος. Οι υποχρεώσεις που πηγάζουν από αυτή τη συμμετοχή είναι συγκεκριμένες, πώς μπορείς να αποποιηθείς αυτές τις ευθύνες; Εκτός αν κάνεις άλλη επιλογή, κι αυτή την επιλογή την άλλη δεν τη συζητάμε ποτέ μετά.
«Αυτό κατ' αρχάς μπορεί δημοσίως να μη το λένε αλλά κεκρυμμένως σε συζητήσεις οι οποίες γίνονται και δυστυχώς θα γίνουν και την προεκλογική περίοδο, δεν τα λενε τα κόμματα της Αριστεράς ή τα κόμματα που προήλθαν από τη Ν , εδώ το λένε και μέσα από τα κόμματα και του ΠαΣοΚ και της Ν ».
- Ε ναι, αλλά να την κάνουμε όμως τη συζήτηση αυτή.
«Η συζήτηση να υπάρχει αλλά σας λέω το εξής. Ακούω από τη Ν η οποία σιωπά γι' αυτό το θέμα, και το ΠαΣοΚ δεν βλέπω να ειπωθεί τίποτα και από εκεί και η Ν λέει ναι αλλά υπάρχουν ισοδύναμα. Θα τα πεις. Εδώ είναι η περίοδος του καθαρού λόγου και του συγκεκριμένου. Θα τα πεις τα ισοδύναμα».
- Θα τα μετρήσουμε, θα τα ζυγίσουμε και θα δούμε αν βγαίνει.
«Οπως επίσης και το ΠαΣοΚ θα τα πει. Και οφείλει να τα πει».
- Να τα πουν κι άλλοι όμως.
«Οι υπόλοιποι λένε τα αρνούμαστε, θα πάμε αλλού. Αλλά οι υπόλοιποι ξέρετε τι θα πουν όπως και όλα τα κόμματα; Οτι αν αυτά δεν γίνουν θα έχουμε αυτά τα αποτελέσματα και αν αυτά οδηγήσουν σε οποιαδήποτε περιπέτεια τη χώρα, πολύ έντιμο το βρίσκω, εμείς αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη να διαχειριστούμε έναν λαό ο οποίος θα υποστεί αυτές τις συνέπειες. Αυτό είναι πολιτική στάση.
Εκείνο που δεν είναι όμως πολιτική στάση είναι να ξέρουμε ότι θα ληφθούν αυτά τα μέτρα και στην προεκλογική περίοδο σιωπούμε. Ε, όταν σιωπάς έτσι και μετά έρχεσαι και τα επιβάλεις η αμφισβητούμενη πλέον αξιοπιστία, αυτή θα καταρρεύσει την Κυριακή το βράδυ».
- Ολοι πρέπει να μπουν και να ενσωματωθούν σε μια συζήτηση για το μέλλον της χώρας. +εν μπορεί να γίνεται η συζήτηση για το μέλλον της χώρας με σχήματα, ιδεολογήματα και γενικές θεωρίες. Γιατί τα προβλήματα είναι συγκεκριμένα, οι ανάγκες είναι συγκεκριμένες και η μία επιλογή οδηγεί στην άλλη.
«Και οι απαντήσεις συγκεκριμένες και οι ευθύνες συγκεκριμένες. Αυτή τη στιγμή η χώρα ανάπτυξη δεν μπορεί να κάνει. Αν εννοούν ανάπτυξη να ανοίξουν οι κρουνοί των τραπεζών για να ξαναρχίσουμε το πανηγύρι της οικονομικής δραστηριότητας μόνο μέσα από την εισαγωγή ξένων προϊόντων στην Ελλάδα αυτό δεν είναι ανάπτυξη είναι μεγέθυνση. Ανάπτυξη η οποία θα στηρίζεται σε μια παραγωγική δραστηριότητα της χώρας αυτό θέλει ένα πολύ μακρύ στάδιο, δηλαδή μέχρι το ΄20 τουλάχιστον, να οικοδομηθούν οι προϋποθέσεις της ανάπτυξης. Μπορεί η χώρα μας να πάρει την υπόθεση στα χέρια της; Αυτή τη στιγμή τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Αυτόν τον συγκεκριμένο λόγο μπορούν με καθαρό τρόπο να τον εκφέρουν τα πολιτικά κόμματα; Υπάρχουν σας λέω πρόσωπα που θα τον εκφέρουν, αλλά να γίνει συλλογική συνείδηση; Θα το δούμε τις επόμενες μέρες. Και εγώ θέλω πραγματικά να σας ευχαριστήσω γιατί με καλέσατε όχι γιατί ήθελα να μιλήσω, αλλά τουλάχιστον για να πω κάποιες σκέψεις πριν αρχίσει η προεκλογική περίοδος».
- Και κάτι τελευταίο. Εσείς κυκλοφορείτε στην πόλη, πάτε στις γειτονιές, μιλάτε με ανθρώπους, με πολίτες, είναι αυτό που καταγράφεται δημοσκοπικά μια απελπισμένη και σε απόγνωση κοινωνία ή διατηρεί ακόμη μέσα της κρυφές ελπίδες ότι οι παλιές αρχές και οι παλιές αξίες αυτές του νοικοκυριού, ότι μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση;
«Κατ' αρχάς είναι μια συγχυσμένη κοινωνία και δεν έχει ευθύνη γι' αυτό το πράγμα η ίδια. Ο λαός κάνει βουτιές μέσα, ατομικά αλλά και συλλογικά, και νιώθει ότι εκτός από μια τελευταία περίοδο πλαστή στην οποία τον οδήγησαν, μερικούς, σε πλατιά στρώματα τη βεβαιότητα ότι αυτό το κατακτήσαμε και αυτό είναι το επίπεδο ζωής, άντε να πάμε παραπάνω. Τώρα βλέπουν ότι όλο αυτό είναι στον αέρα. Οικοδομούνται σιγά σιγά νέες συνειδητοποιήσεις».
- Και πεποιθήσεις.
«Αλλά όχι όμως στον βαθμό και στην κατεύθυνση που πρέπει, με αποτέλεσμα να γίνεται εύκολο θύμα και να παρασύρονται από τη δημαγωγία όπου προστίθεται και η απελπισία, η προσωπική αγωνία για τους ίδιους και για τα παιδιά τους και νομίζω ότι η περίοδος αυτή αν είναι θετική στο να υπάρξει μια επικοινωνία στην περίοδο των εκλογών που να τεθούν με καθαρό τρόπο τα προβλήματα υπάρχουν
δυνάμεις στην Ελλάδα και κυρίως στις νεότερες γενιές, γιατί οι παλιές είναι όλοι κατά τη φορά των αναμνήσεών τους, είναι πολύ εγωιστική στάση την οποία κρατούνε και πιστεύω ότι μπορούν να γεννηθούν καινούργια πράγματα αλλά με πολύ αργό ρυθμό».
- Πέρασε καιρός πολύς να συνειδητοποιηθεί η κατάσταση.
«Τις περιόδους θα τις κρίνουν οι ιστορίες. Τώρα είναι πολύ μεγάλο λάθος προκειμένου κάποιοι να οικοδομήσουν πολιτική και σκέψη να κάνουν κριτική στον Παπανδρέου, τον Καραμανλή, τον Σημίτη. Είναι ανώφελο αυτή την περίοδο. Αυτοί θα κριθούν από την Ιστορία. Αυτή την ώρα η συμβολή θα πρέπει να είναι πώς μπορούμε να βγάλουμε τα επόμενα δύο τρία χρόνια και να κρατήσουμε τη χώρα
όρθια».
- Και ζωντανή.
«Μπορούμε».
- Σας ευχαριστώ πολύ, κ. Παπαδόπουλε.
ΠΗΓΗ http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=452009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου