Εὐάγγελος Λεμπέσης - Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ

«Εις την κατηγορίαν ταύτην [βλακών ανερχομένων στην εξουσία] ανήκουν και οι “ευφυέστατοι” εκείνοι αρριβισταί πάσης φύσεως του δημοσίου βίου, οι οποίοι φρονούν ότι δεν έχει καμμίαν σημασίαν τι λέγει και τι πράττει τις σήμερον και αύριον. Διότι “εν τη συγχίσει του λαού τα πάντα λησμονούνται”, παραγνωρίζοντες οι ατυχείς το γεγονός, ότι αν τυχόν λησμονεί ο “λαός”, δεν λησμονούν όμως τα στελέχη και οι ηγέται του και ότι και αν ακόμη ολόκληρος ο λαός αποτελείται από λωποδύτας και παληανθρώπους, ο αυτός όμως ακριβώς λαός έχει την μοχθηράν αξίωσιν να μη είναι τοιούτοι οι παρ’ αυτού αναδεικνυόμενοι...»

Ευκαιρία, τώρα με την κρίση, να πλουτίσει κι άλλο ο Μήτσος !

Ο Μήτσος ο Μηκυός. Καλό παιδί ο Μήτσος. Από χωριό.
Ψιλομισομέτριος μαθητής, μπήκε με τη «δεύτερη» στην τότε Ανωτάτη Εμπορική, μπήκε και στην ΠΑΣΠ.

Ηταν κοντά μια δεκαετία μετά το Πολυτεχνείο, κόλλαγε ο Μήτσος αφίσσες με τον ήλιο του Ανδρέα,
ταγάρια ακόμα εμείς οι επαρχιώτες στην Αθήνα και ημιυπόγειες φοιτητικές γκαρσονιέρες, αλλά γύρω γύρω άρχιζαν να ξεφυτρώνουν τα πρώτα νεοπλουτίστικα ρεστωράν και τα πρώτα λαϊφοστυλάδικα μπαράκια, μέσα κι ο Μήτσος, έμαθε από ροκ, τζαζ, ρυθμ εντ μπλουζ, έγινε στελεχό στην ΠΑΣΠ, έβγαλε και «γκόμενα», έκανε και παρέα με Κνίτες και Ρηγάδες για το πρεστίζ ο Μήτσος,

Άρθρο των: Άννας Διαμαντοπούλου, Ανδρέα Λοβέρδου , Γιάννη Ραγκούση

Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο–κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής. Για δεκαετίες, μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος. Αντίθετα, επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών.

Ναι δεν είχατε καταλάβει τίποτα, Έλληνες μου !

Να, η Ελλάδα! Αρσακιώτισσα δασκάλα!

με λογιώτατους παραγιομισμένη.
Κι ο Ρωμιός; Αφερίμ! Μυαλό; κουκούτσι!
Από τον καφενέ στην Πόλη μπαίνει,
του ναργιλέ κρατώντας το μαρκούτσι.(Κ.Παλαμάς)

Λοιπόν τα ψέματα τελείωσαν και τα κεφάλια μέσα

Φίλοι μου θα ‘ρθώ και πάλι απόψε, να μας τα ξαναθυμίσω !
Έρχομαι να συμπληρώσω πάνω στο εξαιρετικό κείμενο που έγραψε ο μοναδικός Strange Attractor στο AntiNews.

Λοιπόν.... Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια, τη δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Στη γειτονιά μου κυκλοφορούσαν κάτι λίγα Fiat 124, λαχανί Zastava, και μηχανές Floretta.

Εντάξει, οι πιο σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι πιο κλασσικοί, Austin Morris Allegro! Οι δε Ρηγάδες AlfaSud !

Στο έλεος του Φωτόπουλου

Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα υπέρ της άποψης ότι αγαθά όπως η ενέργεια και το νερό πρέπει να είναι πάντα υπό τον έλεγχο του κράτους. Είναι πολύ σημαντικά για την επιβίωση και την ανάπτυξη της κοινωνίας και δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενα εμπορευματοποίησης ή κερδοσκοπίας. Αλλωστε, μία μικρή αγορά σαν την Ελλάδα πόσες μικρές ΔΕΗ (η οποία έχει παίξει σημαντικότατο ρόλο στο παρελθόν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας) χωράει; Από την άλλη πλευρά, είναι γεγονός ότι το κλίμα της σχεδόν πλήρους ιδιωτικοποίησης των πάντων που έχει επιβληθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί στη χώρα μας, η οποία είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις οδηγίες των Βρυξελλών.

Βρε μήπως τελικά “μαζί τα φάγαμε ???

Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που 'χει κάτι απ΄τις φωτιές ...


Η πορεία ξεκίνησε σαν χείμαρρος, κινούμενη από παλμό, ωθούμενη από τα νέα μέτρα της κυβέρνησης.

Στην πρώτη γραμμή διέκρινα τον Μάκη, δεν ξέρω τι δουλειά κάνει, τόσα χρόνια συνδικαλιστή τον ξέρω.

Διπλά του η ξαδέρφη μου η Μάρθα από τα 37 της συνταξιούχος, γιατί είχε κλείσει 15ετία στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο.

Μαζί της η φίλη της η Στέλλα, που 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη σαν άγαμη θυγατέρα.

Αγανακτισμένοι

Που ήσουνα Αγανακτισμένε να διαμαρτυρηθείς:

 •Όταν εσύ (και/ή οι γονείς σου) κατανάλωνες 12% πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ, ενώ το εισόδημά σου ήταν 5% κάτω του μέσου όρου και η παραγωγικότητα της εργασίας σου 20% χαμηλότερη;

•Όταν εσύ (και/ή οι γονείς σου) άρχισες να παίρνεις σύνταξη στα 55 σου παίρνοντας το σκανδαλώδες ποσοστό του 96% των μέσων αποδοχών και επιβαρύνοντας το ΑΕΠ με 13,5% –ενώ αντίστοιχα οι “μη αγανακτισμένοι” μαλάκες στις χώρες του ΟΟΣΑ άρχιζαν να παίρνουν σύνταξη στα 63, έπαιρναν μόλις το 61% των αποδοχών τους και επιβάρυναν το ΑΕΠ με 10%;

•Όταν εσύ(και/ή οι γονείς σου) είχατε στήσει την μεγάλη φιέστα των απεργιών την δεκαετία του 80 υπονομεύοντας έτσι την ανταγωνιστικότητα της χώρας; Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας κατά την περίοδο 1976-1988 χάθηκαν, εξαιτίας νομίμων απεργιών και μόνο 0,36 εργάσιμες μέρες ανά 1 εκατομμύριο κατοίκων στην Ελλάδα έναντι 0,06 στις ΗΠΑ και 0,14 στην Ιταλία και την Ισπανία.

Πάρε τα λεφτά και τρέχα

Πάρε τα λεφτά και τρέχα ή πώς ένας προμηθευτής του Δημοσίου εξαφανίζεται αφήνοντας απλήρωτους τους εργαζόμενους

Θα μπορούσε να είναι μια από τις συνηθισμένες εν καιρώ οικονομικής κρίσης απάτες αν δεν εμπλεκόταν σε αυτή το υπουργείο ΠΡΟ – ΠΟ. Τυχερό παίγνιο (εν είδει μαύρου τζόγου) θυμίζει η υπόθεση, με πολλαπλώς κερδισμένο τον προμηθευτή και ολικά ζημιωμένους τους εργαζόμενους – εξωτερικούς συνεργάτες της εταιρείας.

Το… μαγαζί

Του Θανάση Νικολαΐδη
ΣΠΟΥΔΑΣΕ μαθηματικός, κοντεύει να βγει στη σύνταξη και «την έβγαλε» αραχτός στο (δημόσιο) γυμνάσιο. Ανώδυνα και με τη δυσκολία συμπυκνωμένη στις… εξισώσεις πρώτου βαθμού.
 Και ήταν πάρεργο το σχολείο. Το επάγγελμα που άσκησε με «ζήλο» και άμεσο ανταποδοτικό όφελος ήταν το μαγαζί (στο όνομα της γυναίκας του). Άνοιγε το πρωί σαν γνήσιος μαγαζάτορας, σκούπιζε την είσοδο, ταχτοποιούσε τη βιτρίνα και περίμενε τον πελάτη. Πολλές οι ώρες στο μαγαζί, ελάχιστες στο σχολείο και η ζωή κυλούσε (κυλάει). Με την προσφορά του στην εκπαίδευση (δυσκολία επιπέδου, το πολύ, τρίτης γυμνασίου) και στο… έθνος. Ποτέ αίτηση για λύκειο, ούτε σκέψη για «αναβάθμιση» (με τέτοιο δάσκαλο πώς φτιάχνεις παιδεία;).

Καντάφι: Από επαναστάτης… μακελάρης

Του Γιάννη Σιδέρη

«Κατεβείτε  στο δρόμο, καταλάβετέ τον … δεν πρέπει  να σταματήσει η διαδήλωση. Οι αστυνομικοί σας χτυπάνε; Χτυπήστε τους κι εσείς...»

Αυτά είναι πύρινα λόγια ενός Λίβυου... Όχι, δεν είναι κάποιου από τους τωρινούς διαδηλωτές που με το πάθος τους πυρπολούν τους δρόμους και τις ζωές τους, πεθαίνοντας στις ανήσυχες μέρες της Βεγγάζης και την Τρίπολης.   Είναι του ίδιου του συνταγματάρχη Καντάφι, μόνο που τα απηύθυνε  προ εικοσαετίας σε …αιγύπτιους διαδηλωτές!

Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι

Οι βουλευτές μας κάνουν ό,τι μπορούν για να δικαιώσουν τη Eurostat που μας ανέδειξε ως τους πιο διεφθαρμένους της Ευρώπης. Και το κάνουν μ’ ένα τρόπο προκλητικό. Απολαμβάνουν ασυλίας για ποινικά αδικήματα άσχετα με την πολιτική, όπως π.χ. παράνομη εκτέλεση οικοδομικών εργασιών (για τον λόγο αυτό, η χώρα μας έχει καταδικαστεί δύο φορές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων). Διορίζουν συγγενείς, φίλους και πελάτες στη Βουλή. Οι υπάλληλοι της Βουλής, από 800 το 1994, έφτασαν τους 1.800, με προκλητικούς μισθούς. Υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες, μας είπε ο κ. Βουλγαράκης.